lūcĭdus, a, um (lux),

¶ 1 clair, brillant, éclatant, plein de lumière : Lucr. 4, 315 ; Ov. H. 15, 74 ; Quint. 12, 10, 60 ; Ov. H. 19, 133 ; Hor. O. 3, 3, 33

¶ 2 [fig.] plein de lumière, de pureté : Vulg. Luc. 11, 34 ||
clair, lumineux, manifeste : Quint. 4, 2, 31 ; Hor. P. 41 ||
-dior Quint. 7, 3, 21 ; -issimus Vitr. Arch. 9, 6.