lŏcō, āvī, ātum, āre (locus), tr.,
¶ 1 placer, établir, disposer : castra ad Cybistra
Cic. Fam. 15, 2, 2,
établir son camp près de Cybistra ; membra suo quæque loco locata
Cic. Br. 209,
membres placés chacun à sa place ; vicos locare
Tac. G. 16,
établir des villages ||
in matrimonium, nuptiis, nuptum ou simplt locare alicui virginem, donner une jeune fille en mariage à qqn :Pl. Trin. 782 ;
Enn. d.
Her. 2, 38 ;
Ter. Phorm. 752 ;
Pl. Aul. 192
||
aliquem in amplissimo gradu dignitatisCic. Mur. 30,
placer, faire parvenir qqn au degré le plus élevé de la considération ; eo loco locati sumus, ut
Cic. Læl. 40,
nous sommes placés dans une situation telle, que : civitas in Bruti fide locata
Cic. Att. 6, 1, 5,
ville placée sous la protection de Brutus ; prudentia est locata in dilectu bonorum et malorum
Cic. Off. 3, 71,
la prudence réside dans le discernement du bien et du mal ||
apud gratos beneficia locataLiv. 7, 20, 5,
bienfaits placés chez des gens reconnaissants
¶ 2 donner à loyer, à ferme : agrum, vectigalia
Cic. Verr. 2, 3, 13 ;
Agr. 1, 7,
affermer un territoire, les impôts ; [d'où] le n. locatum pris substt, louage, location, bail :
Cic. Nat. 3, 74
||
mettre en adjudication : tollendam basimCic. Verr. 2, 4, 79,
mettre en adjudication l'enlèvement du socle ; simulacrum tollendum locatur
Cic. Verr. 2, 4, 76,
on met en adjudication l'enlèvement de la statue ||
se locareCic. Com. 28,
se louer ; operam suam tribus nummis
Pl. Trin. 844,
louer son travail trois écus ||
placer de l'argent :Pl. Most. 302 ;
alicui
Pl. Most. 535,
prêter à qqn à intérêts.
↣ subj. arch. locassim
Pl. Aul. 226 ;
locassint
Cic. Leg. 3, 11.
in matrimonium, nuptiis, nuptum ou simplt locare alicui virginem, donner une jeune fille en mariage à qqn :
aliquem in amplissimo gradu dignitatis
apud gratos beneficia locata
mettre en adjudication : tollendam basim
se locare
placer de l'argent :