1 lĭcĕt, cŭit et cĭtum est, ēre, intr. et impers.
I intr., être permis [avec pron. n. pour sujet] : non idem licet mihi, quod iis qui...
Cic. Verr. 2, 5, 188,
je n'ai pas les mêmes prérogatives que ceux qui..., cf. [défin. du mot]
Cic. Phil. 13, 14 ;
nihil, quod per leges liceret
Cic. Mil. 43,
rien qui fût permis par les lois ||
[pl. rare] : cum in servum omnia liceantSen. Clem. 1, 18, 2,
quoique tout soit permis envers un esclave.
II impers., il est permis :
¶ 1 si per te licebit
Cic. Phil. 2, 51,
si tu le permets ; si per vos licitum erit
Cic. Amer. 127,
si vous le permettez ; [fut. d. st. ind.] liciturum esset
Cic. Att. 2, 1, 5
||
quoad licetCic. Agr. 2, 17,
tant que cela est permis
¶ 2 avec inf. : videre licuit
Cæs. C. 3, 27, 1,
on aurait pu voir ; stultitiam accusare quamvis copiose licet
Cic. Tusc. 3, 73,
on peut accuser autant qu'on voudra la sottise ; [inf. passif] intellegi jam licet
Cic. Rep. 1, 60,
on peut comprendre dès lors, cf.
Cic. Or. 202 ;
Cæs. C. 3, 28, 4
||
licet nemini contra patriam ducere exercitumCic. Phil. 13, 14,
personne n'a le droit de conduire une armée contre sa patrie ; licuit esse otioso Themistocli
Cic. Tusc. 1, 33,
Thémistocle eût pu jouir du repos ; si civi Romano licet esse Gaditanum
Cic. Balbo 29,
si un citoyen romain peut être citoyen de Gadès ||
[avec prop. inf.] : loci in quibus te habere nihil licetCic. Verr. 2, 5, 46,
lieux, où tu ne peux rien avoir, cf. Verr. 2, 5, 84 ;
5, 154, etc. ; licet etiam mortalem esse animum judicantem æterna moliri
Cic. Tusc. 1, 91,
il est permis à qqn même qui croit l'âme mortelle de méditer l'éternité, cf.
Cic. Off. 1, 92 ;
Tusc. 5, 44
||
[avec inf. pass.] totum illud concludi sic licetCic. Fin. 2, 104,
on peut conclure tout cela par ce raisonnement, cf.
Cic. Tusc. 1, 27 ;
Off. 1, 20 ;
Div. 2, 34
||
[av. subj.] :Pl. Capt. 303 ;
Rud. 139 ;
Ter. Phorm. 347 ;
licet dicat...
Cic. Verr. 2, 4, 133,
il peut dire..., cf. Att. 1, 16, 8 ;
5, 1, 4 ; studium deponat licebit
Cic. Amer. 49,
il lui sera loisible de renoncer à ses goûts, cf. Pis. 87
||
avec ut [bas-latin]. ↣ arch. licessit = licueritPl. As. 603 ;
impér. liceto CIL 1, 582, 12, etc.
[pl. rare] : cum in servum omnia liceant
quoad licet
licet nemini contra patriam ducere exercitum
[avec prop. inf.] : loci in quibus te habere nihil licet
[avec inf. pass.] totum illud concludi sic licet
[av. subj.] :
avec ut [bas-latin]. ↣ arch. licessit = licuerit