Lāvīnĭum, ĭī, Liv. 1, 1, 11 ; Ov. M. 15, 728 et Lāvīnum, ī, n., Juv. 12, 71, ville fondée par Énée dans le Latium [auj. Pratica] ||
-nĭēnsēs, m., habitants de Lavinium : Varro R. 2, 4, 18 ||
Lāvīnĭus, Virg. En. 4, 236 et Lāvīnus, a, um, de Lavinium : Virg. En. 1, 2 ; Prop. 2, 34, 64.