2 lătrō, ōnis, m. (λάτρις),

¶ 1 garde du corps, soldat mercenaire : Enn. Ann. 59 ; 528 ; Pl. Mil. 949 ; Pœn. 535 ; Varro L. 7, 52

¶ 2 voleur, bandit, brigand : Cic. Phil. 2, 62 ; Mil. 55 ; Off. 2, 40 ; Hor. S. 1, 3, 106 ; P. Fest. 118 ; Dig. 50, 16, 118

¶ 3 pièce du jeu d'échecs : Ov. Ars 3, 357 ; Mart. 14, 20, 1.