1 Lătīnus, a, um (Latium),
¶ 1 relatif au Latium, latin : Latina lingua
Cic. Fin. 1, 10,
la langue latine ; Latinus casus Varr. d.
Diom. 277,
l'ablatif [cas dont manque le grec] ||
n. subst. : in Latinum convertereCic. Tusc. 3, 29,
traduire en latin ; pl. Latina
Cic. Arch. 23,
les œuvres en latin ||
nihil LatiniusHier. Ep. 58, 3,
rien de plus latin (en latin plus correct) ; homo Latinissimus
Hier. Ep. 50, 2,
qui possède le latin à fond
¶ 2 Lătīnī, ōrum, m., les Latins :
Cic. Off. 1, 38, etc.
||
ceux qui avaient le jus Latii :Cic. Balbo 21 ;
Sest. 30 ;
Læl. 12
||
v. Latinæ.
n. subst. : in Latinum convertere
nihil Latinius
ceux qui avaient le jus Latii :
v. Latinæ.