lăcĕr, ĕra, ĕrum,

¶ 1 mutilé, déchiré, mis en pièces [pr. et fig.] : Lucr. 3, 403 ; Virg. En. 6, 495 ; 9, 491 ; Liv. 1, 28, 10 ; Tac. H. 3, 10 ; Plin. Min. Pan. 39, 3

¶ 2 qui déchire : Ov. M. 8, 877. ↣ masc. lacerus Fort. Mart. 1, 116 et 492.