lăbāscō, ĕre (labo), intr., chanceler : Lucr. 1, 537 ||
[fig.] se laisser ébranler, fléchir : Pl. Rud. 1394 ; Ter. Eun. 178 ; Ad. 239. ↣ labascor dép., Varr. d. Non. 473, 11.