jŭvencŭlus, a, um (juvencus),

¶ 1 jeune : Ambr. Tob. 7, 25 ; Vulg. Psalm. 67, 26

¶ 2 subst. m., jeune homme : Hier. Ep. 128, 3 ||
jeune taureau : Vulg. Jer. 31, 18.