Ĭtūræus, a, um (Ἰτουραῖος), d'Iturée [province de la Cœlé-Syrie] : Virg. G. 2, 448 ; Plin. 5, 81 ||
pl. Ĭturæi, Ituréens (renommés comme habiles archers) : Cic. Phil. 2, 19 ; 2, 112.