irruptĭō (in-), ōnis, f. (irrumpo), irruption, invasion : inruptionem facere Pl. Pœn. 42, faire irruption, cf. Cic. Pomp. 15 ; Tac. Ann. 2, 7 ||
aquarum Sen. Nat. 3, 30, 5, irruption des eaux, cf. Nat. 6, 2, 6.