invĭus, a, um (via), où il n'y pas de route, inaccessible, inabordable : Virg. En. 4, 151 ; Liv. 9, 14 ; Plin. 12, 52 ||
impénétrable : Virg. En. 6, 514 ||
invia pl. n., endroits non frayés, impraticables : Liv. 23, 17, 6 ; 38, 23, 1.