invictus, a, um, non vaincu, invaincu, dont on ne triomphe pas : [avec ab] invictus a labore Cic. Off. 1, 68, invincible aux fatigues ; ab hostibus Sall. J. 31, 20, dont les ennemis n'ont pu triompher ; corpus invictum a vulnere Ov. M. 12, 167, corps impénétrable aux blessures ||
[avec abl.] : armis Cic. Agr. 2, 95, que les armes n'ont pu vaincre, cf. Virg. En. 6, 878 ; Ov. M. 5, 107 ||
[avec ad, relativement à, à l'égard de] : Liv. 9, 16, 14 ; Ov. M. 12, 167 ; [av. adversus] Sall. J. 43, 5 ; Sen. Helv. 5, 5 ; Tac. Ann. 15, 21 ; [av. in acc.] Just. 12, 15, 4 ; [av. in abl.] Plin. 12, 29 ; [av. contra] Plin. 8, 89 ||
[avec gén., poét.] Sil. 3, 326 ||
[abst] Cæs. G. 1, 36, 7 ; Cic. Par. 29 ; Tusc. 3, 15 ; Cat. 2, 19 ||
-tior Aug. Imm. 8, 13 ; -issimus Pl. Mil. 57.