ĭnūsĭtātus, a, um, inusité, inaccoutumé, rare, extraordinaire : Cic. Cæc. 36 ; Marc. 1 ; Arch. 3 ; de Or. 2, 98 ; Cæs. C. 3, 47 ||
-tior Cæs. G. 4, 25, 1 ; -tissimus Aug. Civ. 10, 12.