intūtus, a, um,

¶ 1 non gardé, qui n'est pas en sûreté : Sall. H. 1, 48, 17 ; Liv. 5, 45, 2

¶ 2 peu sûr : Tac. Ann. 2, 42 ; H. 1, 33 ; intutum est avec inf. Plin. 34, 139, il est dangereux de ||
-tior Nazar. Pan. Const. 26.