intestātus, a, um,

¶ 1 intestat, qui n'a pas testé : Cic. Verr. 2, 2, 53 ||
intestato Cic. de Or. 1, 183 ; ab intestato Dig. 37, 7, 1, 8, intestat, ab intestat ||
qui ne mérite pas confiance : Pomp. d. Non. 323, 28

¶ 2 non confondu par des témoins : Pl. Curc. 695

¶ 3 [jeu de mots sur testis] eunuque : Pl. Mil. 1416.