īnsuēscō, suēvī, suētum, ĕre,

¶ 1 intr., s'accoutumer à : [avec dat.] Tac. Ann. 11, 29 ||
[avec inf.] Ter. Ad. 55 ; Sall. C. 11, 6 ; J. 8, 2 ; Liv. 5, 6

¶ 2 tr., accoutumer qqn à qqch., aliquem aliqua re : Col. Rust. 6, 4 ; Hor. S. 2, 2, 109 ||
[ou acc. pron. n.] Hor. S. 1, 4, 105 ||
pass. insuetus Liv. 24, 48, 6 ; insuesci Col. Rust. 11, 3.