īnsignis, e (in et signum), qui porte une marque distinctive, remarquable, distingué, singulier [en b. et mauv. part.] : insignis vestis Liv. 1, 20, 2, vêtement particulier, distinctif ; virtus insignis Cic. Læl. 102, vertu singulière ; studium insigne erga aliquem Cic. Fin. 2, 72, dévouement remarquable envers qqn ; homo insignis notis turpitudinis Cic. Rab. perd. 24, homme marqué des stigmates de la honte ; insignis ad deformitatem puer Cic. Leg. 3, 19, enfant dont la difformité attire les regards ; insignis impudentia Cic. Verr. 2, 4, 66, insigne impudence ; ornatus Cic. Or. 78, parure voyante, qui attire l'œil ||
-ior Liv. ; -issimus Tert. Apol. 21.