2 īnsĕcō (īnsĕquō), sequis [arch.], dire, raconter : impér. insece Enn. Ann. 326, cf. Gell. 18, 9, 5 ; ou inseque d'après P. Fest. 111, 11 ; insexit subj. pf. P. Fest. 111, 11 ; adj. verbal insecenda Cat. d. Gell. 18, 9, 1.