inquīsītĭō, ōnis, f. (inquiro),

¶ 1 faculté de rechercher [philos.] : hominis est propria inquisitio atque investigatio Cic. Off. 1, 13, l'homme a en apanage l'instinct de recherche et d'investigation

¶ 2 recherche, investigation : Curt. 4, 6, 30 ; Plin. 8, 106

¶ 3 information, enquête : Cic. Verr. 2, 2, 14 ; Scauro 30 ; candidati Cic. Mur. 44, contre un candidat ||
inquisitionem in aliquem postulare Plin. Min. Ep. 3, 9, 6, demander une enquête contre qqn ; inquisitionem dare alicui Plin. Min. Ep. 5, 20, 6, donner à qqn le droit d'informer ; inquisitionem annuam impetrare Tac. Ann. 13, 43, obtenir pour un an les pouvoirs d'enquête.