innŏcentĭa, æ, f.,

¶ 1 innocuité : Pall. 1, 35, 11 ; Plin. 37, 201

¶ 2 mœurs irréprochables, intégrité, vertu : Cic. Pomp. 36 ; Br. 258 ; Tusc. 3, 16 ||
innocence, non-culpabilité : Cic. de Or. 1, 202 ; Sulla 4 ; 92 ; Phil. 2, 115 ||
[en part.] désintéressement, intégrité : Cic. Verr. 2, 3, 217 ; Clu. 95 ; Cæs. G. 1, 40, 13.