īnfĭtĭor, ātus sum, ārī (in et fateor), tr.,
¶ 1 nier, contester qqch., aliquam rem :
Cic. Verr. 2, 4, 104 ;
Cat. 3, 11 ;
Fin. 2, 54
||
[avec prop. inf.]Cic. Tull. 23
||
[abst]Cic. Part. 102 ;
Sest. 40
||
non infitiari potest quinGell. 6, 3, 40,
il ne peut nier que
¶ 2 nier [une dette, un dépôt] :
Cic. Q. 1, 2, 10 ;
Juv. 13, 60.
[avec prop. inf.]
[abst]
non infitiari potest quin