ĭnexpugnābĭlis, e,

¶ 1 inexpugnable, imprenable : Liv. 2, 7, 6

¶ 2 [fig.] invincible : Cic. Tusc. 5, 41 ||
impénétrable : Plin. 33, 72 ||
qu'on ne peut arracher : Ov. M. 5, 486.