ĭnexercĭtātus, a, um (in, exercito),

¶ 1 qui ne fait pas d'exercice, non occupé : Cels. Med. præf. fin

¶ 2 non exercé, novice, qui n'a pas de pratique : Cic. Tusc. 2, 38 ; de Or. 2, 72 ; Br. 136 ; CM 64.