indūrō, āvī, ātum, āre,

¶ 1 tr., durcir, rendre dur : Plin. 8, 212 ; Ov. Tr. 3, 9, 14 ||
[fig.] Sen. Ben. 7, 28, 3 ; Plin. Min. Ep. 2, 17, 27 ; timor induratur Liv. 30, 18, 3, la crainte s'affermit = fait place à la fermeté

¶ 2 intr., se durcir : Veg. Mul. 2, 122, 2.