incŭbātŏr, ōris, m. (incubo),

¶ 1 celui qui couche dans [v. incubo § 2] : Tert. Anim. 49

¶ 2 possesseur illégitime, usurpateur : Macr. Scip. 1, 10 ; Cod. Th. 16, 10, 20.