incautē (incautus),

¶ 1 sans précaution, imprudemment : Cic. Att. 7, 10 ||
-tius Cæs. G. 7, 27, 1 ; C. 3, 24, 2 ; -issime Aug. Mor. 2, 20, 74

¶ 2 sans se surveiller, avec du laisser-aller : Plin. Min. Ep. 1, 15, 4.