impugnō, āvī, ātum, āre, tr.,
¶ 1 attaquer, assaillir : aliquem, qqn :
Cæs. G. 1, 44, 6 ;
Liv. 3, 70, 4
||
[abst] :Cæs. G. 3, 16, 4
||
tecta impugnataCic. Sen. 7,
maisons attaquées
¶ 2 [fig.]
Cic. Fam. 3, 12, 1 ;
Sall. J. 29, 2 ;
Quint. 2, 17, 40 ;
Ov. M. 5, 151
||
[abst]Cic. Quinct. 8.
[abst] :
tecta impugnata
[abst]