impugnō, āvī, ātum, āre, tr.,

¶ 1 attaquer, assaillir : aliquem, qqn : Cæs. G. 1, 44, 6 ; Liv. 3, 70, 4 ||
[abst] : Cæs. G. 3, 16, 4 ||
tecta impugnata Cic. Sen. 7, maisons attaquées

¶ 2 [fig.] Cic. Fam. 3, 12, 1 ; Sall. J. 29, 2 ; Quint. 2, 17, 40 ; Ov. M. 5, 151 ||
[abst] Cic. Quinct. 8.