hĭlărĭtās, ātis, f. (hilaris), gaieté, joie, belle humeur : Cic. Fin. 2, 65 ; de Or. 3, 197 ||
[fig.] hilaritas arboris Plin. 17, 26, vigueur d'un arbre ||
pl. hilaritates Sen. Ep. 23, 3.