hĭlăris, e, Cic. et hĭlărus, a, um, Cic. (ἱλαρός), gai, joyeux, de bonne humeur : Cic. Tusc. 1, 100 ; hilari animo esse Cic. Q. 2, 13, 1, être d'humeur gaie ; hilaro vultu Cic. Clu. 72, avec un visage joyeux ; hilara vita Cic. Fin. 5, 92, vie agréable ||
[fig.] litteræ hilariores Cic. Att. 7, 25, 1, lettre assez joyeuse ; hilarioribus oculis Cic. Pis. 11, avec des yeux plus gais ||
-issimus Pl. Men. 149.