Hēsĭŏdus, ī, m. (Ἡσίοδος), Hésiode [poète grec qui vécut à Ascra, en Béotie] : Cic. Nat. 1, 36 ||
-dēus, -dĭcus, -dīus, a, um, d'Hésiode : Cic. Br. 15 ; Serv. Georg. 2, 176 ; Sid. Carm. 9, 213.