1 hăbĭtus, a, um,

¶ 1 part. de habeo

¶ 2 adjt, bien portant, bien en chair : habitior Pl. Epid. 10, en assez bon point, cf. Ter. Eun. 315 ; habitissimus Sabinius Masurius d. Gell. 4, 20, 11.