fulmĭnĕus, a, um (fulmen), de la foudre : Lucr. 2, 382 ; Hor. O. 3, 16, 11 ||
étincelant, brillant : Virg. En. 9, 811 ||
[fig.] impétueux, foudroyant, meurtrier : Virg. En. 4, 580 ; Ov. F. 2, 232.