frūstrō, āvī, ātum, āre (frustra), tr.,

a) [arch.] frustrer, tromper : Cæs. d. Diom. 400, 16 ; Non. 473, 15 ;

b) [au pass.] être trompé, déçu : Laber. 143 ; Sall. J. 58, 3 ; Sil. 8, 380 ; Vell. 2, 21, 2.