1 frōns, frondis, f.,
¶ 1 feuillage, feuilles, frondaison ; [sing.]
Cato Agr. 37, 2 ;
Varro R. 2, 5, 11 ;
Lucr. 1, 118 ;
Quint. 12, 6, 2
||
[plur.]Cic. Cæl. 42 ;
Virg. G. 2, 446 ;
Quint. 2, 4, 11
¶ 2 couronne de feuillage :
Hor. Ep. 2, 1, 110, etc. ;
Ov. M. 1, 449, etc.
↣ arch. : fros
Varro R. 1, 24, 3
(Char. 130, 34) ; frus, frundis
Enn. Ann. 577 ;
frundes
Enn. Ann. 261,
cf.
Char. 130, 29 ;
Prisc. Gramm. 1, 35.
[plur.]