fragmĕn, ĭnis, n. (frango), éclat, fragment, débris : Lucr. 1, 284 ; Virg. En. 10, 306 ; Tac. Ann. 1, 61 ||
fracture : Val. Flacc. 3, 477 ||
linguæ Minuc. 2, 1, sons brisés de la voix (zézaiement ?).