flăgrāns, tis, p.-adj. de flagro, brûlant, enflammé : flagrantissimo æstu Liv. 44, 36, 7, au cœur de l'été ||
[fig.] : flagrantissimus Cic. Fato 3, plein d'ardeur ; flagrantius studium Cic. Br. 302, zèle plus ardent, cf. Tusc. 4, 44 ; de Or. 3, 230 ||
brillant, éclatant : Virg. En. 12, 167 ||
flagranti crimine Cod. Just. 9, 13, 1, en flagrant délit.