fābŭlor, ātus sum, ārī (fabula), tr., parler, causer (alicui, cum aliquo, avec qqn) : Ter. Phorm. 654 ; Suet. Cal. 22 ; Dom. 4 ||
aliquid Pl. Pœn. 718, raconter qqch. ; [avec prop. inf.] Pl. Cist. 774 ||
bavarder : quid Servius Galba fabuletur audire Liv. 45, 39, 15, écouter les bavardages de Servius Galba. ↣ inf. fabularier Pl. Amph. 201, etc. ; forme act. fabulem Pl. Mil. 443.