explōrātus, a, um,

¶ 1 p. p. de exploro

¶ 2 adjt, certain, sûr, assuré : litteræ non tam exploratæ a timore Cic. Att. 3, 17, 1, une lettre moins nette, moins catégorique pour mes craintes ; mihi exploratum est avec prop. inf. Cic. Fam. 2, 16, 6, je suis certain que ; exploratum habere Cic. Nat. 1, 51, ou pro explorato habere Cæs. G. 6, 5, 3 [avec prop. inf.], tenir pour certain que ||
-tior Cic. Att. 16, 2, 4 ||
-tissimus Cic. Quir. 15.