excōgĭtō, āvī, ātum, āre, tr., trouver à l'aide de la réflexion, imaginer, inventer : excogitare aliquid
Cic. Cat. 2, 7,
imaginer qqch. ; [avec prop. inf.] excogitavit oportere...
Cic. de Or. 1, 243,
il a découvert qu'il fallait... ||
excogitatum est a quibusdam, ut privatum ærarium constituereturNep. Att. 8, 3,
quelques-uns imaginèrent de fonder une caisse particulière ; cum recenti fico salis vice caseo vesci nuper excogitatum est
Plin. 15, 82,
tout récemment on a imaginé de manger le fromage avec des figues fraîches au lieu de sel ||
[avec interr. indir. et subj. délibératif] excogitat, quid decernatCic. Verr. 2, 4, 147,
il découvre la décision à prendre ||
[abst] ad hæc cogita, vel potius excogitaCic. Att. 9, 6, 7,
songe à cela, ou plutôt trouve une solution.
excogitatum est a quibusdam, ut privatum ærarium constitueretur
[avec interr. indir. et subj. délibératif] excogitat, quid decernat
[abst] ad hæc cogita, vel potius excogita