1 districtus, a, um,
¶ 1 part. de distringo
¶ 2 adjt
a) enchaîné, empêché, aliqua re ou ab aliqua re
Cic. Pomp. 9 ;
Q. 2, 16, 1 ;
b) partagé, hésitant :
Cic. Fam. 2, 15, 3
||
districtiorCic. Q. 2, 16, 1 ;
districtissimus
Vell. 2, 114, 1.
↣ confusion avec destrictus
Tac. Ann. 4, 36.
districtior