Retour
convictīvus,
Page numérisée
1 convictus,
Ouvrir
convīctŏr,
ōris,
m.
(convivo),
convive, compagnon de table :
Cic. Fil.
Fam.
16, 21, 5 ;
Hor.
S.
1, 4, 96 ;
Plin. Min.
Ep.
2, 6, 4
.