contĭnŭātĭō, ōnis, f. (continuo 2), continuation, succession ininterrompue :
Cæs. G. 3, 29
||
continuité :Cic. Ac. 1, 29 ;
Liv. 41, 15, 7
||
[rhét.] continuatio verborumCic. de Or. 1, 261,
le groupement des mots en période ||
[phil.] continuatio conjunctioque naturæ, quam vocant συμπάθειανCic. Div. 2, 142,
les liens, les rapports de faits naturels entre eux que les Grecs appellent « sympathie ».
continuité :
[rhét.] continuatio verborum
[phil.] continuatio conjunctioque naturæ, quam vocant συμπάθειαν