contĭcĕō, ēre (cum, taceo),

¶ 1 intr., se taire [ne pas parler] : Calp. Ecl. 4, 98 ; Lact. Inst. 5, 2, 9

¶ 2 tr., taire : Prosp. Ep. ad Aug. 3 ; pf. pass. impers. conticitum est Prisc. Vers. Æn. 2, 48.