condemnātĭō, ōnis, f. (condemno), condamnation : Cic. Clu. 135 ; condemnatio pecuniaria Dig. 2, 10, 5, peine pécuniaire ; condemnationem facere Dig. 42, 1, 59, condamner ; condemnationem facere Cod. Just. 8, 14, 8, obtenir gain de cause [accusateur].