Retour
concertātīvus,
Page numérisée
concertātōrĭus,
Ouvrir
concertātŏr,
ōris,
m.
(concerto),
¶ 1
rival :
Tac.
Ann.
14, 29
¶ 2
compagnon de lutte :
Aug.
Serm.
297, 4, 6
.