concătēnātus, a, um,
¶ 1 part. de concateno
¶ 2 pris adjt, formé de chaînes : concatenatæ loricæ
Vulg. 1 Macch. 6, 35,
cottes de mailles ||
[fig.] enchaîné, lié : sunt concatenatæ virtutesAmbr. Luc. 5, 63,
les vertus sont inséparables.
[fig.] enchaîné, lié : sunt concatenatæ virtutes