commŏdĭtās, ātis, f. (commodus),

¶ 1 mesure convenable, juste proportion, adaptation au but, convenance : (in ædificando) commoditatis dignitatisque diligentia Cic. Off. 1, 138, (quand il s'agit de la construction d'une maison) le souci du confortable et de la dignité [de la représentation] ; commoditas prosperitasque vitæ Cic. Nat. 3, 86, le bien et la prospérité de la vie

¶ 2 avantage : plurimas et maximas commoditates amicitia continet Cic. Læl. 23, l'amitié renferme de très nombreux et très grands avantages (Nat. 3, 86 ; Fin. 4, 29 ) ; qui ex bestiis fructus, quæ commoditas percipi posset ? Cic. Off. 2, 14, quel fruit, quel avantage pourrait-on retirer des animaux ? ||
commodité : ob commoditatem itineris Liv. 1, 33, 6, pour faciliter les communications ||
opportunité : commoditas ad faciendum idonea Cic. Inv. 2, 40, l'opportunité d'agir

¶ 3 caractère accommodant, bonté, indulgence : Pl. Mil. 1383 ; Ter. Ad. 710.