cognōmĭnō, āvī, ātum, āre (cognomen), tr., surnommer : quo ex facto Torquati sunt cognominati
Quadr. Ann. 10~b d.
Gell. 9, 13, 19,
telle fut l'origine du surnom de Torquatus ||
distinguer par un nom : amaracus quem Phrygium cognominantPlin. 21, 67,
la marjolaine qu'on distingue sous le nom de marjolaine de Phrygie ||
nommer, appeler : rex ab exercitu cognominaturJust. 15, 2, 11,
il reçoit de l'armée le titre de roi.
distinguer par un nom : amaracus quem Phrygium cognominant
nommer, appeler : rex ab exercitu cognominatur