cognōmĕn, ĭnis, n. (cum, nomen),

¶ 1 surnom [ajouté à celui de la gens]; ex. Barbatus, Brutus, Calvus, Cicero ||
surnom individuel ; ex. Africanus, Asiaticus, etc. ; Cn.~Marcius, cui cognomen postea Coriolano fuit Liv. 2, 33, 5, Cn.~Marcius, surnommé plus tard Coriolan

¶ 2 nom : Virg. En. 3, 163 ||
= épithète : Sen. Ep. 108, 29.